Zespół pałacowy: Pałac Sybilli

Początki Pałacu Sybilli sięgają połowy XVII w., kiedy to książę oleśnicki Chrystian Ulryk Wittemberski wybudował dla swojej żony Sybilli letnią rezydencję. Także po śmierci Sybilli pałac cieszył się coraz większą sławą. Bogata biblioteka oraz kolekcje obrazów, monet czy muszli przyciągały tysiące turystów. Pałac Sybilli odwiedzali również polscy królowie: August II Mocny i August III. W latach 1792-1802 dobudowano cztery nowe skrzydła, dwie wieże z kopułami, a także teatr, kawiarnię i wozownię. Wówczas rozpoczął się okres świetności niesamowitego Sybillenort. Ponadto następca księcia Fryderyka Augusta książe Wilhelm polecił rozbudowę parku w stylu angielskim. Nasadzono wówczas wiele egzotycznych roślin i drzew, wybudowano oranżerię, a dokoła pałacu założono kilka stawów połączonych kanałami (najdłuższy 2,5 km) i śluzami. Nad ich brzegami znajdowały się marmurowe schody. Przy parkowych alejach i na wyspach kwitły niezliczone ilości kwiatów. W latach 1851-1867 książe Wilhelm polecił rozbudowę pałacu w charakterystycznym stylu angielskiego gotyku. Tak powstał tak zwany "Śląski Windsor” inspirowany siedzibą brytyjskich władców. W wyniku przeprowadzonego remontu pałac stał się jednym z największych w Europie, jego fasada sięgała 300 m długości i była najdłuższa na starym kontynencie. Niezwykły był pokój jadalny, w którym rosły melony i czereśnie, znajdował się w nim również stół wykonany z 205 gatunków włoskiego marmuru. W pałacu mieściła się potężna kolekcja obrazów i grafik opiewająca na 5000 sztuk, a także unikatowa porcelana miśnieńska. Po śmierci księcia Wilhelma w 1884 r. pałac odziedziczył król Saksonii Albert z dynastii Wettinów. Za jego czasów w pałacu urządzono kaplicę. Do kaplicy na polecenie żony króla - Karoliny - przywieziono antyczny marmurowy ołtarz z Wenecji. Ostatni władca Pałacu Sybilli - król Saksonii Fryderyk August III - zmarł w 1932 r. Po jego śmierci pałac opustoszał, majątek zlicytowano, a w trakcie II wojny światowej przejęły go wojska niemieckie. Pod koniec wojny pałac podpalono, a po jej zakończeniu był on stopniowo wyburzany. W 1970 r. wyburzono ostatnią wieżę. Rozbiórka pozostałych fragmentów trwała do końca lat 80-tych. Do dzisiaj zachowały się jedynie dwie pałacowe oficyny.